به نام خدا: اهمیت و ضرورت پرداختن به آموزش کارآفرینی دانشگاهی را باید در تغییر ماهیت دانش در عصر معاصر جستجوکرد. در فرایند برنامه های توسعه آموزش کارآفرینی در نظام آموزش عالی ایران، دانشگاه ها با توجه به اسناد بالادستی دانشگاهی در صدد پاسخگویی به نیازهای توسعه مبتنی بر شکل دهی به حوزه های تی و آموزشی مبتنی برنیازهای اجتماعی هستند.توسعه دروس کارآفرینی وابسته به خط مشی کلان آموزش کارآفرینی، اهداف ، ساختار مدیریتی ، فرایند بودجه ریزی و منابع مالی دانشگاه ها وبرنامه های آموزش کارآفرین محور درون سطوح نظام آموزش رسمی دانشگاهی، میزان بلوغ و تکثر رشته های مرتبط با ایجاد نگرش کارآفرینانه و دانش فنی کارآفرینی می باشد. مؤلفه های برنامه های کارآفرینی برای آماده سازی دانش آموختگان به صورت کارآفرین در دانشگاه ها عبارتنداز: عوامل اقتصادی و اجتماعی، عوامل فنی و قانونی، معیارهای ارزیابی برنامه آموزش کار آفرینی در دانشگاه ها، رویکردهای مربوط به برنامه های کارآفرینی در دانشگاه، آماده سازی اعضای هیات علمی برای اجرای برنامه های کارآفرینی و مؤلفه های مربوط به طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه های آموزش کار آفرینی وعوامل محیطی، غیر متمرکز بودن ساختار سازمانی، استفاده از نظریات اعضای هیات علمی، کارکنان و دانشجویان و کانال های ارتباطی سریع و همه جانبه، نیازهای مدیران و رهبران آموزشی در زمینه کارآفرینی شام ل استفاده خلاقانه از فنا وری های ارتباطات و اطلاعات ICT ، مسئولیت پذیری و توانایی های ارتباطی ، نیازهای دانشجویان در زمینه کارآفرینی: فرصت جویی،انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری ، سازمان و مدیریت اجرای برنامه های کارآفرینی: غیر متمرکز بودن ساختار سازمانی، استفاده از نظریات اعضای هیات علمی، کارکنان و دانشجویان و کانال های ارتباطی سریع و همه جانبه ، نیازهای اعضای هیات علمی در زمینه کارآفرینی: انعطاف پذیری، مشارکت پذیری و نیاز به پیشرفت مربوط می شود. ت های آموزشی وپژوهشی به عنوان عامل درونی و عوامل زمینه ای ملّی ومنطقه ای و عوامل بین المللی به عنوان عوامل بیرونی می توانند در راستای توسعه برنامه ومحتواو ودوره های کارآفرینی مراکز آموزش عالی کشورمدنظر ومورد ارزیابی قرارگیرند. شاخص ارتباط با صنعت نیز می تواند درارتباط با برنامه های درسی نیز مورد توجه باشد. دانشگاهها میبایست بطور مستمر توسعه را دنبال کنند و این نیازمند بکارگیری و توجه به ویژگیهای توسعه دهنده می باشد.توسعه کارآفرینی درقالب برنامه درسی به یک اصل درنظام آموزشی خصوصا درنظام آموزش عالی ،به خصوص درکشورهای جهان سوم ودرحال توسعه تبدیل شده است.ایجاد و توسعۀ کارآفرینی در مراکز آموزش عالی کشورو تبدیل آن به فرهنگهای نهادی شده، مستم شناسایی و تعیین تها و اصولی است که راهکارهای مربوط را نشان میدهد. توسعۀ کارآفرینی در نظام آموزشی کشور تحت تآثیر عوامل زیر نیز می تواند باشد:اهداف و تهای کارآفرینانه ، انعطاف پذیری،جامعیت و هماهنگی ،تمرکززدایی، خودگردانی و استقلال، تعامل با محیط، کیفیت ،شکوفاسازی استعداد و خلاقیت، تغییر و تحول، میزان مشارکت دانشگاهیان.جلوۀ بارز نظام آموزش کارآفرین، مشارکت، همکاری و انجام دادن کارها و فعالیتهای گروهی است. مشارکت یعنی سهیم شدن افراد در تجربیات، اطلاعات، مهارت ها و ابتکار یکدیگربه نحوی که تحقق اهداف در کمترین زمان با صرف کمترین منابع و با بالاترین کیفیت به انجام برسد. تحقق مشارکت در نظام آموزشی، جلوه های متعددی دارد. زمانی میتوان یک نظام آموزشی را مشارکتی دانست که مفهوم مشارکت در سطوح متفاوت مدیریت، برنامه ریزی، تصمیم گیری، اهداف و ت ها، روشها و خط مشیها، سازماندهی محتوا و تکالیف درسی، نظارت وارزشیابی و … عینیت یابد و در حکم یک فرهنگ غالب، نهادینه شود. بر این اساس، رعایت اصل مشارکت باید اصلی مهم وضروری برای طراحی، اصلاح و بهسازی نظام آموزش عالی کشور درراستای کارآفرینی مورد توجه واقع شود که به نظر می رسد محتوای درسی کارآفرینی را موجب خواهد شد. قصد توسعه نیات کارآفرینی نیز دوره های درسی کارآفرینی را نیز موجب خواهد شد. تشکر(Phd) F. shoa A
های ,کارآفرینی ,آموزش ,برنامه ,توسعه ,، ,برنامه های ,آموزش عالی ,های کارآفرینی ,کارآفرینی در ,اعضای هیات ,هیات علمی، کارکنان ,ساختار سازمانی، استفاده ,بودن ساختار سازمانی،
درباره این سایت